Terapia lalką w chorobie Alzheimera
Ostatnio na facebookowej grupie dla opiekunów jedna z pań wspomniała, że jej podopieczna zawsze uśmiecha się na widok małych dzieci. Wtedy przypomniało mi się, że w angielskim sklepie poświęconym chorym na alzheimera i ich opiekunom, od dawna dostępne są pluszaki i lalki. Co więcej, najnowsze “eksperymenty” potwierdzają ich pozytywny wpływ na samopoczucie. Myślałeś kiedyś o tym, by dać swojemu podopiecznemu lalkę?
Teściowa Sandy Cambron chorowała na alzheimera. Na różne sposoby próbowała ułatwić jej zaadoptowanie się w domu opieki. Przynosiła jej m.in. pluszowe zwierzęta, ponieważ dotychczas bardzo interesowała się przyrodą, ale nigdy nie przynosiło to większych efektów. Aż pewnego dnia dała teściowej lalkę…
Reakcja była tak pozytywna, że kiedy zmarła kilka lat później, Sandy postanowiła przynosić lalki także pozostałym podopiecznym ośrodka. Aktualnie prowadzi specjalny projekt, który polega na opiekowaniu się pluszowymi pupilami przez chorym mężczyzn i lalkami przez chore kobiety.
Terapia lalką w chorobie Alzheimera
Przeciwnicy terapii lalką w chorobie Alzheimera uważają, że organizowanie osobie z demencją takiego zajęcia poniża ją, sprawia, że traktuje się ją jak dziecko. Zdaniem Sandy, to nie “zabawa lalką”, lecz forma spełniania ważnej potrzeby. Choć większość z chorych kobiet nie pamięta swoich dzieci i wnuków, to na lalkę reaguje jak na swoją rodzinę. To dla nich w pewnym sensie możliwość cofnięcia się w czasie. Zdarza się, że dzięki tej terapii chorzy znów zaczynają mówić!
Jeśli szukasz innych zajęć dla osoby dotkniętej demencją, zobacz tę listę i dołącz do specjalnej facebookowej grupy.
O czym warto pamiętać, chcąc zastosować terapię z lalką? Sandy radzi:
- Terapia lalką jest świetna dla chorych w średniozaawansowanym stadium alzheimera, ale możesz wprowadzić ją wcześniej, jeśli Twój podopieczny to akceptuje.
- Nie dawaj podopiecznemu lalki bezpośrednio do rąk, lecz pozostaw ją gdzieś i pozwól choremu zdecydować, czy warto się nią zainteresować. “Zmuszanie” do korzystania z lalki może zdenerwować chorego i przekreślić pozytywne efekty, jakie może nieść ze sobą ta terapia.
- Znajdź lalkę, która jest maksymalnie podobna do prawdziwego dziecka.
- Unikaj lalek, które płaczą lub hałasują, ponieważ mogą one wywołać u chorego agresję.
Co o tym myślisz? Czy uważasz, że warto spróbować? A może już od pewnego czasu Twój podopieczny zajmuje się lalką i widzisz pozytywne efekty? Daj znać w komentarzu pod tym wpisem lub na Facebooku!
Do napisania tego wpisu zainspirowały mnie następujące artykuły:
