Terapia reminiscencyjna jest nie tylko ciekawym pomysłem na to, by zająć czymś podopieczną/ego. To także sposób na zmniejszanie stresu u bliskiej osoby dotkniętej chorobą Alzheimera oraz zbliżenie się opiekuna do chorego.

Czym jest terapia reminiscencyjna

Terapia reminiscencyjna (łac. reminisci – wspomninać) polega na stymulowaniu pamięci długotrwałej tj. wspominaniu rzeczy i wydarzeń z przeszłości. Odnosi się do różnych wrażeń zmysłowych, głównie zmysłu wzroku.

Podczas stosowania terapii reminiscencyjnej można wspierać się przedmiotami z przeszłości lub zdjęciami, które pomagają przywołać wspomnienia. Ponieważ terapia ta opiera się o zmysły, można również wykorzystywać w niej zmysł wzroku czy słuchu.

Na przykład widok lub zapach świeżego chleba może przywoływać wspomnienie wspólnych wypieków z okresu dzieciństwa. Natomiast zdjęcie starego zegara przypominać o salonie w rodzinnym domu, w którym wielokrotnie spędzało się czas na świetnej zabawie.

Terapia ta ma szczególne zastosowanie u osób z chorobą Alzheimera, ponieważ dość często i chętnie wracają oni do wspomnień z przeszłości.

O czym warto pamiętać, stosując terapię reminiscencyjną

Terapia reminiscencyjna polega na odwoływaniu się do przeżyć i wspomnień z przeszłości – korzystając z niej, pamiętaj, by:

• przywoływać pozytywne wspomnienia,
• być cierpliwym i życzliwym wobec bliskiego (podobnie jak podczas organizacji innych zajęć),
• zadawać otwarte pytania – takie, by podopieczny mógł coś opowiedzieć, kontynuować rozmowę.

Chcesz dowiedzieć się więcej na temat terapii reminiscencyjnej? Przeczytaj moja rozmowę z Hanną Pokorą, która stosuje tę terapię w trakcie zajęć z seniorami, a także jest autorką produktów opracowanych zgodnie z potrzebami osób z demencją.